لینک *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:14
فهرست مطالب
اشاره
در آمد
اشاره
در این نوشتار، ابتدا به تفاوت « فلسفه&rlm ى دین» و « کلام جدید» اشاره مى&rlm شود، سپس « تعریف دین از منظر دین پژوهى جدید» صورت مى&rlm گیرد، پس از آن، تقسیم « دین» به « ادیان سنّتى» و « ادیان دنیوى» ، و تقسیم « ادیان سنّتى» به « وحیانى» و « غیر وحیانى» مطرح مى&rlm شود.
به دنبال تکیه&rlm ى ادیان وحیانى بر وحى، در باب ماهیّت وحى، به سه دیدگاه اشاره مى&rlm شود، آن گاه دیدگاه گزاره&rlm اى به تفصیل خواهد آمد.
نوشته&rlm ى حاضر تقریر سلسله&rlm ى درس&rlm هاى « مهدویّت و مسائل کلامى جدید» از استاد دکتر رضا حاجى ابراهیم است که در « مرکز تخصصى مهدویت« در قم براى جمعى از طلاب و دانش پژوهان ارئه شده است.
در آمد
مهدویت و مسایل جدید کلامى مشتمل بر بخشى از مسایل جدید الورود در حوزه کلام یا فلسفه&rlm ى دین است که لوازم و پیامدهایى در ارتباط با مهدویت (به روایت شیعى) دارند. به همین جهت، پس از بیان تعریفى کوتاه از کلام جدید و فلسفه&rlm ى دین و اشاره به تفاوتهاى این دو، با طرح مباحثى مثل دیدگاه تجربى در باب وحى، تکثر گرایى دینى، سکولاریزم و... نتایج حاصل از این آراء در باب مهدویت استخراج شده، مورد نقد و بررسى قرار مى&rlm گیرد.
« کلام» با « فلسفه&rlm ى دین» به لحاظ روش و غایت و موضوع، تفاوت دارد. دانش کلام، دانشى است که غایت آن، دفاع از آموزه&rlm هاى دینى خاص است و به همین جهت، دانش کلام، همیشه، به صورت مضاف یا به صورت یک اسم مرکب وصفى به کار مى&rlm رود و گفته مى&rlm شود: « کلام اسلامى» یا « کلام مسیحى» و مانند آن، در حالى که « فلسفه&rlm ى دین» ، چنین نیست؛ زیرا، فلسفه&rlm ى دین، اوّلاً از همه&rlm ى تعالیم یک دین بحث نمى&rlm کند، بلکه از آموزه&rlm هاى مشترک بین&rlm الادیان بحث مى&rlm کند و ثانیاً، در مقام دفاع از تعالیم یک دین نیست و لذا بعضى از فیلسوفان دین، در بحث خداشناسى، نهایتاً به این نتیجه مى&rlm رسند که هیچ کدام از ادلّه&rlm ى که بر له وجود خدا اقامه شده است مثبت وجود خدا نیست یا بعضاً ملحد یا لاادرى هستند. از این رو، دانش کلام، به عنوان دانشى مطرح است که یا بى&rlm موضوع است یا یک عنوان مشیرى براى موضوعات&rlm اش درست مى&rlm کنیم و مى&rlm گوییم: « آن، دانشى است که از گزاره&rlm هاى متون مقدس دینى با غایت دفاع از تعالیم و متون دینى خاص، بحث مى&rlm کند و از روش&rlm هاى متنوّعى مانند روش تجربى یا عقلى یا روش تاریخى یا روش شهودى ممکن است استفاده بکند» .